Zeebenen in Yerseke

13 juli 2016 - Kortgene, Nederland

Nou ja, in...eigenlijk ná Yerseke.
Tocht gisteren naar Yerseke, Veerse meer door, 1 sluis, Oosterschelde met windkracht 4, dood tij, goed te doen.
Nauwe vaargeul haven in, extra nauw door laag tij, voelde aan als maar nét passen.
Prima haventje trouwens en wát een leuk stadje.

Na Veere (beeldig, maar alles een tikkie museum-achtig) een heel écht stadje.
Leeft van oester- en mosselvangst.
Het dorpje bestaat al sinds de 10de eeuw na Chr.
Toen heette het Gersicha. Pas in 1870 kwam het dorp tot grote bloei door de oesterteelt.
Na de aanleg van de Oosterscheldedam stortte de oesterteelt tijdelijk in.
Door de veranderde biocultuur braken er namelijk allerlei ziektes uit onder de oesters.
Men introduceerde toen de Japanse oester, die veel sterker is en bestand is tegen veel oestervirussen.

Enfin, dit en nog meer wetenswaardigheden kan je in het alleraardigste Oosterscheldemuseum, tevens VVV kantoor, te weten komen.
Verder is het restaurantjes, restaurantjes en nog eens restaurantjes.
Wij waren gisteren in "Nolets Vistro", naar verluid het beste visrestaurant van Zeeland.
En het was er echt smullen geblazen: Vissoep, paling (smaakte echt naar vroeger, toen de paling nog ruim voorhanden was in Nl), zalm, kreeft, krab, garnalen, oesters, sliptong die de grootte had van een gewone noordzeetong.
Alleen Nathan hield stug zijn carnivoorschap in ere en at het enige vleesgerecht, een tournedos, die voorhanden was. Ook die was botermals en overheerlijk.

Vanmorgen zijn wij weer in noordwestelijke richting teruggegaan over de Oosterschelde.
De havenmeester verklaarde dat het windkracht vier uit NW was, dus goed te doen voor een boot van bijna dertien meter.
Nou we hebben het geweten, de schuimkoppen stonden op de golven (v/a windkracht zes) en al stampend de golven door ploegden wij in noordwestelijke richting naar tee thuishaven. Het buiswater sloeg soms helemaal over de voorruit.
De potjes kruiden vlogen door het kombuis en een heerlijke kaneellucht verspreidde zich door de kajuit.
Mét ons voeren alleen wat grote vissersboten en enkele zeilschepen. Geen mede-motorboot te bekennen.
Frank, die hiervan extreem geniet, heeft weer een mooie nieuwe Vlog in de maak.

Niettemin waren wij wel blij toen we de sluis ingingen, de wind ineens een acceptabeler niveau kreeg en alles weer gewoon bleef liggen.
Na de sluis ben je op het veel rustiger Veerse meer; wij konden heelhuids de thuishaven bereiken.
Zojuist is de boot afgespoeld en gezwabberd door de gebroeders Ooijevaar, de zoutkristallen zaten op het dak.
De gemorste kruiden weer opgezogen en in de zon op het achterdek zitten bloggen.

Tot de volgende keer! Groetjes, Happy

Foto’s