Przewalskipaarden, Lech runderen en een zeehond

 "Het rapaille dat per przewalskipaard arriveerde". Dit was een zinsnede uit het Groot Nationaal Dictee uit 2013 uitgesproken door Philip Freriks.Voor mij was dat voor het eerst dat ik over een przewalskipaard, een wilde paardsoort oorspronkelijk uit Mongolie en voor het laats in het wild gesignaleerd in 1967, hoorde.
En uiteraard had ik dit Dictee wederom niet foutloos gemaakt.
Het woord "przewalskipaard" vind ik prachtig, haast niet uit te spreken en het intrigeerde mij sindsdien enorm.
Laat ik hier in Zeeland en wel op het eiland "Dwars in de weg" in het Grevelingenmeer dit mooie dier weer tegenkomen...hij/zij staat samen met zijn/haar vriendjes op de video van Frank (in de maak).  

Inmiddels ben ik nog meer fan van de Zeeuwse wateren geworden dan ik al was.
Niet zo heel moeilijk met dit goddelijke weer.
Dorpjes/stadjes zijn leuk. Middelburg, Zierikzee, Veere waren al bekend en leuk bevonden door mij, een stadje als Yerseke is nieuw voor mij.

De afgelopen dagen hebben we ook een hernieuwde kennismaking met het Grevelingenmeer gehad.
Hier lag vroeger het houten kajuitzeilbootje (de "Optimist"- deze naam had het scheepje toen we het kochten al hoor- ) uit de 50 er jaren van mijn broers en mij.
Leuke tochtjes hierop gedaan in de 80-er jaren, met het obligate vastlopen op een zandplaat met ebbend water (en alleen een fles jenever als fourage) op een koude zomerdag en al.
Ook herinner ik mij dat wij ermee op "Sail '85" waren en er gewoon tussen allerlei reuzen aan de kade lagen.

Verder herinner ik mij véél uren,  dagen, weken schuren en lakken.
Vooral de mahoniehouten mast staat mij bij.                                                                 Als je bij de top beland was moest je alweer aan de voet beginnen.
Uiteindelijk is hij gezonken in de haven en vandaar uit in gezonken toestand weer doorverkocht.
De koper heeft ons later laten weten dat hij weer blinkend de wateren bevoer.

Welnu, dat Grevelingenmeer. Het grootste zoutwatermeer van West Europa.
Schoon, helder (het onderwaterleven-oesters/mosselen ed- filtert al het water van de héle plas in 5 dagen tijd naar het schijnt). Soms, bij rustig water, kan je tot op 7 meter diep de bodem zien.
Sinds de afsluiting van de Brouwersdam in 1971 is het Grevelingenmeer niet meer aan getijden onderhevig.
Wel is er nog een verbinding met de Noordzee via de Brouwerssluis (in 1978 aangelegd) waardoor het water zout blijft en er ook bv zeehonden voorkomen in het meer.

In het Grevelingenmeer zijn een aantal alleen door dieren bewoonde eilanden.
Bij de meesten ervan mag je gedurende 3x24 uur aanmeren. Op het eilandje zijn basisvoorzieningen zoals wc en vuilnisbakken.
Het is wel heel populair, dus toen wij eergisteren een vrije steiger zagen liggen hebben wij meteen toegeslagen.

Wat een enorm leuke belevenis. We hebben er de dag (zwemmen, barbecue, wandelen op het eiland, nog meer zwemmen, dobberen op het luchtbed) en de nacht (volle maan, sterren aan de hemel) doorgebracht.
Mét ons waren er nog een tiental andere bootjes.
Frank heeft er vrienden gemaakt met ene Ewout, die toevallig ook zijn drone bij zich had. Drone ziet drone zeg maar. Er zijn leuke beelden van in de maak.

De zeehond die wij hebben gezien was in de Oosterschelde, toen wij op de terugweg naar het Veerse Meer waren. Gisteren, het was windkracht 2-3, prachtig zonnig weer en de Oosterschelde was bijna glad.                                                                          Toen ineens dat koppie van die zeehond.
Als het goed is staat-ie op de film die Frank gemaakt heeft.

Nu zijn wij weer in Kortgene aan het Veerse Meer. Het was zojuist 34 graden in de schaduw en we waren net van plan een ankerplaats op te gaan zoeken voor een zwemtocht.
Maar we wachten nu even de bui af die wij op buienradar en in de lucht aan zien komen.

Tijd dus voor een blogje.