Laten we dansen....dansen aan zee!
10 juli 2016 - Kortgene, Nederland
Memento Mori, donc Carpe Diem!
Wellicht een wat zwaarmoedig begin van een zomerblog.
Memento Mori, gedenk te sterven, dat klinkt als donderpreken en tenmínste vagevuur.
Carpe Diem, "Pluk de Dag" is weer van een vlinderachtige lichtvoetigheid waar je weer helemaal vrolijk van wordt.
Dus het klopt wel: eens zul je sterven, dus pluk de dag alsjeblieft.
Het omzetten van de knop (werkmodus->vakantiemodus) viel me afgelopen vrijdagmiddag wat zwaarder dan anders.
De laatste week was cumulatief hectisch geworden.
Ineens omschakelen lukt mij trouwens meestal niet zo, liever heb ik eerst aan de volume knop gedraaid.
De vaarvakantie van 2015 beviel zo goed dat wij dit jaar weer een boot hebben gehuurd in Kortgene, Zeeland.
Water heeft altijd een perfecte uitwerking op mijn gemoedstoestand. Wellicht komt dit doordat ik op een eiland geboren ben, een eiland waar je de mooiste zee van de hele wereld om je heen had.
Vrijdag avond rond 18u samen met Paul in de jachthaven in Kortgene aangekomen.
De jongens waren in mijn auto vooruitgereden met de meeste bagage.
Wel bijzonder, drie keer knipperen met je ogen en je kinderen zijn van leuke, afhankelijke kleuters opgegroeid tot fantastische, zelfstandige jongemannen.
Frank is in de 3 maanden die hij van huis geweest is tijdens zijn reis naar VS wel 2 jaar zelfstandiger geworden.
"Gaat hij in de VS studeren?" was een veelgevraagde vraag.
Nee, hoor hij heeft gewoon een reis gemaakt. Een lange vakantie.
Kon in zijn eentje beslissen of hij linksaf of of hij rechtsaf zou gaan.
Zelf beslissen of hij op tijd zou zijn of zijn bus zou missen.
Wat hij wilde beleven, waar hij heen wilde, wie hij wilde ontmoeten.
Hij heeft dus eigenlijk een studie over zichzelf gedaan.
Zichzelf leren kennen, zichzelf leren vertrouwen zonder zichzelf te overschatten.
En Nathan is een knappe, harmonieuze en blije tiener geworden die met vlag en wimpel over is naar 6 gymnasium.
En ik mag de komende weken er elke dag van genieten.
De knop is óm.
Wellicht een wat zwaarmoedig begin van een zomerblog.
Memento Mori, gedenk te sterven, dat klinkt als donderpreken en tenmínste vagevuur.
Carpe Diem, "Pluk de Dag" is weer van een vlinderachtige lichtvoetigheid waar je weer helemaal vrolijk van wordt.
Dus het klopt wel: eens zul je sterven, dus pluk de dag alsjeblieft.
Het omzetten van de knop (werkmodus->vakantiemodus) viel me afgelopen vrijdagmiddag wat zwaarder dan anders.
De laatste week was cumulatief hectisch geworden.
Ineens omschakelen lukt mij trouwens meestal niet zo, liever heb ik eerst aan de volume knop gedraaid.
De vaarvakantie van 2015 beviel zo goed dat wij dit jaar weer een boot hebben gehuurd in Kortgene, Zeeland.
Water heeft altijd een perfecte uitwerking op mijn gemoedstoestand. Wellicht komt dit doordat ik op een eiland geboren ben, een eiland waar je de mooiste zee van de hele wereld om je heen had.
Vrijdag avond rond 18u samen met Paul in de jachthaven in Kortgene aangekomen.
De jongens waren in mijn auto vooruitgereden met de meeste bagage.
Wel bijzonder, drie keer knipperen met je ogen en je kinderen zijn van leuke, afhankelijke kleuters opgegroeid tot fantastische, zelfstandige jongemannen.
Frank is in de 3 maanden die hij van huis geweest is tijdens zijn reis naar VS wel 2 jaar zelfstandiger geworden.
"Gaat hij in de VS studeren?" was een veelgevraagde vraag.
Nee, hoor hij heeft gewoon een reis gemaakt. Een lange vakantie.
Kon in zijn eentje beslissen of hij linksaf of of hij rechtsaf zou gaan.
Zelf beslissen of hij op tijd zou zijn of zijn bus zou missen.
Wat hij wilde beleven, waar hij heen wilde, wie hij wilde ontmoeten.
Hij heeft dus eigenlijk een studie over zichzelf gedaan.
Zichzelf leren kennen, zichzelf leren vertrouwen zonder zichzelf te overschatten.
En Nathan is een knappe, harmonieuze en blije tiener geworden die met vlag en wimpel over is naar 6 gymnasium.
En ik mag de komende weken er elke dag van genieten.
De knop is óm.
Deze had ik even gemist... zomaar een dag niet op Facebook gekeken en dan krijg je dat natuurlijk...